سخن امام زمان(عج) درباره صفات اوصیا
امام زمان حضرت مهدی (عج) می‌فرمایند: اوصیا کسانى هستند که خداوند متعال،
دینش را با آنان زنده مى‌کند، و نورش را با آنان کاملاً مى‌گسترد و سیطره
مى‌دهد.
خداوند میان آنان و برادران و عموزادگان و دیگر خویشاوندانشان تفاوت
آشکارى گذاشته است که به سبب آن، حجّت از غیر حجّت، و امام از مأموم،
شناخته مى‌شود.
آن تفاوت آشکار این است که آنان را از گناهان محفوظ و مصون داشته، از عیوب
مبرّا کرده، از پلیدى پاک گردانیده، از اشتباه منزهشان داشته، آنان را
خزانه داران علم و حکمت و پرده داران سرّ خود قرار داده و آنان را با
دلیلها تأیید کرده است.
اگر این گونه نبود، همه مردم با هم یکسان بودند و هر کس مى توانست ادعاى
امامت کند که در این حال، حقّ از باطل و عالم از جاهل، تشخیص داده نمى‌شد.
متن حدیث:
أَحْیى بِهِمْ دینَهُ، وَأَتَمَّ بِهِمْ نُورَهُ، وَجَعَلَ
بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ إِخْوانِهِمْ وَبَنی عَمِّهِمْ وَالاَْدْنَیْنَ
فَالاَْدْنَیْنَ مِنْ ذَوی أَرْحامِهِمْ فُرْقاناً بَیِّناً یُعْرَفُ بِهِ
الْحُجَّةُ مِنَ الْمَحْجُوجِ، وَالاِْمامُ مِنَ الْمَأْمُومِ، بِأَنْ
عَصَمَهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ، وَبَرَّأَهُمْ مِنَ الْعُیُوبِ، وَطَهَّرَهُمْ
مِنَ الدَّنَسِ، وَنَزَّهَهُمْ مِنَ اللَّبْسِ، وَجَعَلَهُمْ خُزّانَ
عِلْمِهِ، وَمُسْتَوْدَعَ حِکْمَتِهِ، وَمَوْضِعَ سِرِّهِ، وَأَیَّدَهُمْ
بِالدَّلائِلِ، وَلَوْلا ذلِکَ لَکانَ النّاسُ عَلى سَواء، وَلاَِدَّعى
أَمْرَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ کُلُّ أَحَد، وَلَما عُرِفَ الْحَقُّ مِنَ
الْباطِلِ، وَلا الْعالِمُ مِنَ الْجاهِلِ.
پی نوشت:
«الغیبة، طوسى، ص288، ح246؛ احتجاج، ج2، ص280؛ بحارالأنوار، ج53، ص194»
*این کلمات، از جمله مطالبى است که امام زمان علیه‌السلام در جواب نامه
احمد بن اسحاق مرقوم داشته است. آن حضرت(علیه السلام) بعد از اشاره به
نکاتى چند، به حقیقت و شأن و مقام امامت و امام پرداخته و خصوصیاتى را براى
امام بیان فرموده است.
منبع : خبرگزاری تسنیم
