پس از سخنرانی استاد رائفی پور در ایام محرم با موضوع "تهران تا کربلا" در
کهف الشهدا، و نقد ماجرای سربه محمل کوبیدن منتسب به حضرت زینب (س) در یکی
از جلسات سخنرانی ایشان، بنابر درخواست مخاطبان عزیز پیرامون بحث بیشتر در
رابطه با این مطلب، حجه الاسلام و المسلمین استاد مهدی مسائلی در مقاله
ای مجزا و البته مفصل به نقد این ماجرا پرداختند. در ادامه متن کامل این
مقاله خدمتتان ارائه می‌شود:
بسم الله الرحمن الرحیم
محقق و نویسنده:مهدی مسائلی
گاهی بعضی از روایات برای افرادی آن قدر
مهم می‌شوند که تاب و تحمل نقد و بررسی آنها را از دست داده و جبهه ایمان و
کفر را در قبول و ردّ این روایات قرار می‌دهند، همچنان که به کار بستن هر
روش باطلی برای اثبات این روایات یک امر مقدس می دانند. یکی از این روایات
داستان سر به محمل کوبیدن است. بارها شنیده‌ایم که قمه‌زنان به این روایت
تمسک نموده و بی‌خبر از همه‌جا می‌گویند اگر قمه‌زنی و سر شکافتن در عاشورا
و عزای حسین، علیه‌السلام، جایز نیست پس چرا زینب، سلام‌الله‌علیها، سرش
را به چوب محمل کوفت و سر و صورتش را آغشته به خون کرد؟! مگر امام‌سجاد،
علیه‌السلام، همراه زینب نبود و این اقدام عمه را ندید؟! آیا سکوت امام
معصوم در اینجا نمی‌تواند در تأیید و تقریر این عمل باشد؟!
اگرچه استدلال به این روایت برای توجیه
قمه‌زنی معمولا از ناحیه افراد عامی و ناآگاه به مباحث فقهی صورت می‌گیرد،
ولی متأسفانه در سال‌های اخیر بعضی روحانیون دل بسته به این مباحث به
گونه‌ای مطالب را پیرامون آن چینش می‌کنند که ارزش این روایت را تا حد خبر
متواتر و یقینی الصدور بالا ببرند.
آنچه در ادامه این یادداشت می‌آید نقد و
بررسی این روایت به دور از حواشی غیر علمی است که معمولا در راستای مجادله
غیر احسن توسط این افراد به کار بسته می‌شود و به بعضی از آنها اشاره خواهد
شد.
اما برای بررسی این روایت پیش از هرچیز
باید به نقل کامل آن بپردازیم. در کتاب منتخب طریحی به طور مرسل و بدون سند
از فردی به نام مسلم جَصّاص(گچ‌کار) نقل شده است که می‌گوید:
ابن زیاد مرا براى تعمیر دارُ الاِماره به
کوفه فرا خواند. در همان حال که سرگرم گچکارى بودم متوجه شدم که از اطراف
کوفه فریادى بلند شد! به خادمى که همراه ما بود رو کردم و گفتم: این سر و
صداها در کوفه براى چیست؟ گفت: هم اینک سر یک شورشى را که بر یزید خروج
کرده بود آوردند. گفتم: این شورشى چه کسى است؟ گفت: حسین بن على
علیه‌السلام!
