
حزبالله این بار نه با نامههای کوفی که با حضور خود منتظر امام
ماندهاند. من از کربلا حرف میزنم. خیابانهای شلوغ را روایت میکنم و
صفهای طولانی برای نماز اول وقت را در کربلا، من عرفه کربلا را روایت
میکنم که جای خالی برای اغیار باقی نگذاشته است.
کربلا ما را به سوی خود فرا میخواند و ارواح مشتاق ما بیصبرانه، همچون
کبوتران حرم، به سوی کربلا بال میگشایند. بار دیگر صدای «هل من ناصر»
امام عشق در دل تاریخ بلند است و این بار حضور امت به راستی شگفتآور است.
هر آنکس در هر زمان و در هر جا به این صلا لبیک گوید کربلایی است و کربلا
میزان عشق است و اهل را از اغیار جدا میکند. کربلا، آغوشت را بگشا، حزب
الله به سوی تو میآید.
شاید همین چند جمله از سید شهیدان اهل قلم برای روایت احوال این ساعتهای
کربلا کافی باشد، شاید همه میدانند در کربلا چه خبر است که سیل مشتاقان
حرم، جای سوزن انداختن در خیابانهای اطراف باقی نگذاشته است. مسافران
زمینی خیابان بین الحرمین اینجا هستند و مسافران آسمانی هم. صدای بال ملائک
صحن و سرا را گرفته است و انگار کسی منتظر قافلهای است که غروب امروز از
عرفات به سمت کربلا راهی خواهد شد.
حزب الله این بار نه با نامههای کوفی که با حضور خود منتظر امام
ماندهاند. من از کربلا حرف میزنم. خیابانهای شلوغ را روایت میکنم و
صفهای طولانی برای نماز اول وقت را در کربلا، من عرفه کربلا را روایت
میکنم که جای خالی برای اغیار باقی نگذاشته است. اینجا کربلاست و هیچکس
راجز یاران امام حسین (ع) راهی به سوی حقیقت نیست.
اینجا کربلاست و انگار زمین و زمان را دعای امروز همین مردم به هم خواهد
دوخت و نیز زمین و آسمان را. هزار و چهارصد سال گذشته است، اما هنوز و تا
همیشه عاشقان حسین (ع) دعای عرفه را زبانحال حسین (ع) میخوانند. زبانحال
زینب (س) و عباس و علی اکبر (علیهما السلام).
بلندگوی بین الحرمین اسامی گمشدگان را میخواند، نام همه شهرها را
میخواند. فلانی اهل بصره و دیگری از جای دیگر و اینطور میفهمم خلق الله
از کجا و کجا و کجا به زیارت آمدهاند. یکی از لبنان و دیگری از عربستان،
پاکستان و... و عاشقان ایرانی حسین (ع) هم که سرآمدند.
بین الحرمین پر است از زائرانی که با اشک به گنبد حسین (ع) مینگرند و از
او فرج را طلب میکنند. این بار منتظران، امام خود را تنها نخواهند گذاشت،
کربلای عرفه شهادت میدهد که این بار امام زمان امت (عج) تنها نخواهد ماند.
چرا که اهالی امروز کربلا، غدیر را از اهالی 1400 سال پیش بهتر به حافظه
دارند. اینان غدیر را طوری روایت میکنند که انگار خود از نزدیک بالا رفتن
دست محمد (ص) و علی (ع) را دیدهاند. انگار خود «من کنت مولاه فهذا علی
مولا» را شنیدهاند که اینگونه عاشقانه سر در بیعت با او گذاشتهاند.
اینجا همه منتظراند و هرکس هردعایی دارد، هر حاجتی دارد و هر خواستهای
برزبان میآورد، انتظار را پیشتر طلب میکند. اشکهای منتظران خود دعای
فرج است اینجا.
خلاصه اینجا شلوغ است و حسین تنها نیست.
عاشقان رفتهاند سوی او بس کن این جستجو
ای دریغ از سفر کو به کو با من از او بگو
منبع : خبرگزاری تسنیم