دشمنی با امام زمان (ع) چگونه به وجود می‌آید؟ 2 (حرام زادگی)

فرزندان رابطه‌ی نامشروع، به خاطر آنکه جانشان از حرام و پلیدی ایجاد شده است، آمادگی بیشتری دارند تا بسیاری از گناهان را انجام دهند. در روایات، این گناهان را از تمایل بسیار زیاد به زنا تا قتل انبیاء و امامان(علیهم السلام) برشمرده اند.

شاید این خبر، برای هر کس برداشتی داشته باشد: «فرزندان جهاد نکاح در راهند »؛ یا ممکن خبر زیاد شدن روابط نامشروع کسی را ناراحت نکند؛ امّا برای کسی که سری به کتابهای تاریخی و حدیثی زده باشد، این خبر به معنای این است که ابلیس لعین (علیه اللعنه) از حرام زادگانی که نام و نسب پاکی ندارند، لشکری از ناپاکان می سازد تا آماده به خدمت ترین خادمانش را برای مقابله با امام عصر (ارواحنا له الفداء) سازمان دهد.

 

فرزندان رابطه ی نامشروع، به خاطر آنکه جانشان از حرام و پلیدی ایجاد شده است، آمادگی بیشتری دارند تا بسیاری از گناهان را انجام دهند. در روایات، این گناهان را از تمایل بسیار زیاد به زنا تا قتل انبیاء و امامان(علیهم السلام) برشمرده اند.

دشمنی با امام زمان(ع) چگونه به وجود می‌آید؟ 1 (حرام خواری)

دشمنی با امام زمان(ع) چگونه به وجود می‌آید؟ 1 (حرام خواری)

«خداى تعالى فرشته ‏اى دارد که هر شب بر بالاى بیت المقدس فریاد بر مى ‏دارد: هر کس غذاى حرامى را بخورد، خداى تعالى «صرف و عدل» یعنى نافله و فریضه‏ اش را قبول نمى ‏کند.»

بعضی از آدمها، حتّی شده 50 تا تک تومانی حرام بخورند، می خورند! استدلالشان هم این است که: «وقتی آن بالا بالاها، میلیاردی می خورند، من چرا نخورم؟! این 100 تومان و 200 تومان که کسی را به فلاکت نمی اندازد» و البته مشکل هم دقیقاً همینجاست، چون که همین مقدار کم هم انسان را «به فلاکت می اندازد!» و این ماجرا دقیقاً از زمانی شروع می شود که همان پنجاه تومان کلّ زحمت یک نفر را «شبهه ناک» می کند. یعنی معلوم نمی شود چقدرش حرام و چقدرش حلال است؛ آن وقت از زمین و زمان برای حرام خوار می بارد: نفرین ملائک، بیزاری جستن خدا، فرزندان نا به کار و حتّی کشتن امام! این همان فلاکتی است که عرض کردیم!

 

امّا اینکه چگونه انسانی که پاک و طاهر به دنیا آمده، تبدیل به دشمن خونخوار امام می شود، مرحله به مرحله است. خوردن مال حرام، امری است که اگر جلویش را نگیریم، فقط به سپاه ابلیس افزوده ایم. چرا که خود لعینش روزی گفت: «در هر چه آدمیزاده مرا وامانده کند،  درباره ی  یکى از این سه مرا نمی تواند وامانده کند: گرفتن مالى از راه حرام، یا ندادن حق واجب آن مال (مثل خمس و زکات و ...) یا صرف آن در راه حرام.» (1)