«دیپلماسی زانوزده» و «غلط تصادفی» دو روی سکه «ظریف»
در حالی که برخی اخبار تأیید نشده از دفن مخفیانه قربانیان مصیبت منا حکایت دارد، ظریف ترجیح داده در نیویورک بماند و خیلی خودجوش! با رئیس جمهور شیطان بزرگ دیدار کند.
حادثه صبح روز پنجشنبه در سرزمین منا، آنقدر هولناک بود که از همان بدو انتشار خبر، توجهات مردم و افکار عمومی را به سمت و سوی خود و بررسی ابعاد و جوانب آن جلب کرد، آمار اولیه از کشته شدن نزدیک به پانصد تَن از هموطنان‌مان خبر می داد، آماری که عمدتاً مبتنی بر روایت شاهدان عینی ماجرا، و بر اساس داده های اولیه ای بود که از رؤسای کاروان ها و سرپرستان حج گرفته شده بود. هرچند سازمان حج و زیارت و مسؤلین دولتی ترجیح دادند برای احتمالاً مدیریت افکار عمومی و لابد نوعی پنهان کردن ابعاد وحشتناک این اتفاق، آمار تلفات را به صورت تدریجی و طی چند روز اعلام کنند.
حادثه از همان ساعتهای اولیه هم شدیداً بودار بود، مردم و ناظران سیاسی با توجه به حادثه چند روز قبل‌تر سقوط جرثقیل در صحن مسجدالحرام، اساساً به اتفاقی بودن آن مشکوک بودند و با توجه به عمق فاجعه و البته شهادت شاهدان عینی، برنامه ریزی شده بودن آن؛ بسیار محتمل به نظر می‌رسید. طبیعتاً انتظار مردم این بود که دولت فخیمه و وزارت امورخارجه، از همان اولین ساعات فاجعه، با توجه به مسؤلیت ذاتی خود، و معاهدات و پروتکل‌های کنسولی بین المللی، تمام قد وارد کار شده، و ضمن استیفای حقوق مردم و متوفایان شریف این جنایت، رژیم قرون وسطایی آل سعود را ضمن مؤاخذه شدید، مورد پیگیری و تعقیب بین المللی قرار دهند، با این وجود اما، ظریف؛ وزیر امور خارجه که در مقر سازمان ملل در نیویورک به سر می‌ُبُرد، ترجیح داد حتی بعد از شنیدن خبر، همچنان برنامه های روتین خود را پیگیری کند و مع الاسف دستکم در نخستین روزهای وقوع حادثه، کمترین تحرکی برای پیگیری حقوق شهروندان ایرانی و رایزنی برای تعقیب قانونی رژیم کودک‌کُش سعودی در سازمان ملل انجام نداد. رییس جمهور نیز؛ عصر همان روز و در میان بهت و حیرت مردم، بی‌خیال بحرانی که به وقوع پیوسته بود سوار هواپیما شد تا رهسپار نیویورک شود!
دیپلماسی اتفاقی!
