
قطعنامه ۲۲۳۱ درباره ایران شامل بسیاری از
ممنوعیتها و محدودیتهای مندرج در قطعنامههای قبلی شورای امنیت علیه
ایران است؛ در واقع قطعنامههای قبلی لغو نشده است.
پس از انتشار متن برجام و
متن قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل، کارشناسان و صاحبنظران به
بررسی این اسناد مهم پرداخته و انتقادات جدی خود به مفاد بخشهای مختلف آن
را بیان کردهاند.
اکنون با گذشت حدود دو ماه از توافق وین، لازم است
اشکالات اصلی موجود در هر یک از حوزههای مهم مورد توافق، جمعبندی و ارائه
شود. در این راستا، گروه بینالملل خبرگزاری فارس، سرفصل اشکالات اصلی موجود در توافق وین را به تفکیک موضوع و به صورت مختصر و نکته وار، در سلسله گزارشی منتشر میکند.
در این سلسله گزارش -که در اندیشکده صدق
تهیه شده است- تمرکز بر ارائه اصل اشکالات مهم موجود در هر حوزه و تبعات
عملی مهم هر یک از این اشکالات برای کشور است، و تنها در موارد ضروری و
مغفول، به بیان توضیحات مرتبط یا استنادات مطالب پرداخته شده است.
در تهیه این گزارشها، نکات بیان شده توسط منتقدان و
برخی نکات مغفولی که تا کنون بیان نشده است و نیز پاسخهای تیم
مذاکرهکننده به برخی انتقادات، مورد توجه قرار گرفته، و تلاش شده است که
ضمن حفظ دقت، نهایت اختصار در بیان هر مشکل رعایت گردد.
در ادامه، بخش اول این گزارش را مشاهده میکنید که ناظر به سرفصل اشکالات خاص قطعنامه 2231 و تبعات آن برای کشور است:
1- زمان بیپایان قطعنامه و امکان فرا نرسیدن پایان آن
* در بند 8 اجرایی قطعنامه 2231 آمده است که شورای
امنیت 10 سال بعد از توافق، رسیدگی به پرونده هستهای ایران را «جمعبندی»
میکند (concluded)، نه اینکه (آن طور که در ترجمه فارسی به اشتباه آمده
است) «پایان میدهد» (closed).